Edukacja domowa

W edukacji domowej nigdy nie jest nudno

Nie trzeba posiadać formalnych kwalifikacji pedagogicznych, by organizować proces uczenia się własnych dzieci. Szczególnie, że rozwój cywilizacyjny wymusił zmianę modelu edukacyjnego. Jeszcze w latach 70. i 80. XX wieku w Polsce kluczową rolę odgrywał nauczyciel dysponujący wiedzą, którą przekazywał uczniom. Od lat 90. pedagodzy w szkołach dokładają starań, by coraz skuteczniej organizować proces uczenia się młodych ludzi. Zadanie to z powodzeniem realizują świadomi rodzice w ramach edukacji domowej.

Oto kilka doświadczeń edukacji domowej uczniów Szkół Benedykta i ich rodzin. Szkoły te należą do grona „przyjaznych edukacji domowej”.

  • Jak zgodnie twierdzą rodzice, najważniejsze jest rozwinięcie u dziecka umiejętności uczenia się. Ilość czasu towarzyszenia w procesie edukacji u większości dzieci zmniejsza się z wiekiem: im starsze, tym potrzebują mniejszej pomocy rodziców.
  • Osoby bliskie dziecku wykorzystują codzienne sytuacje, jako pretekst do zdobywania wiedzy
    i rozwijania umiejętności. Takie uczenie się jest zgodne z otaczającą rzeczywistością, uczeń postrzega świat i poszczególne zjawiska całościowo.
  • Przeprowadzone badania wykazały, że całkowity maksymalny czas poświęcany na naukę wynosi 4 godziny dziennie (liceum ogólnokształcące). Krótki czas nauki w porównaniu ze szkołą stacjonarną (ok. 10 godzin) wynika z efektywnego jego wykorzystania. Uczeń poświęca go tylko dla siebie, nie dzieli z 25–30 innymi osobami. Na niższych poziomach edukacji czas ten jest krótszy. Uczeń sam decyduje o ilości czasu przeznaczanego na poszczególne przedmioty. Indywidualne zarządza czasem, organizuje dzień według własnych preferencji, dobiera formy i metody nauki zgodne z indywidualnymi predyspozycjami.
  • Ta forma edukacji daje większe możliwości rozwoju zainteresowań i pasji. Utrzymywania relacji koleżeńskich, posiadania przyjaciół o podobnych zainteresowaniach, zarówno rówieśników, jak i starszych/młodszych. Dzieci i młodzież uczestniczą w zajęciach organizowanych w domach kultury, klubach sportowych, grupach religijnych. Mają znajomych i przyjaciół.
  • Uczniowie nie przeżywają codziennego stresu związanego z przebywaniem zbyt dużej ilości osób w stosunkowo niewielkiej przestrzeni, agresją rówieśniczą, klasówkami, odpytywaniem, presją nauczycieli, hałasem podczas przerw.
  • To forma edukacji przyjazna również uczniom niepełnosprawnym, z deficytami rozwojowymi, zaburzeniami funkcjonowania, dotkniętych nerwicą, lękiem, fobią szkolną czy wymagającym indywidualnego podejścia.

Środowisko rodzin edukacji domowej zaprasza do współpracy. Jeśli zapragniesz uczyć się w szkole stacjonarnej, w każdej chwili możesz do niej wrócić.

Autor
Podoba Ci się ten artykuł? Dołącz do społeczności rodziców i bądź na bieżąco!
Używamy plików cookies (ang.ciasteczka), by ułatwić korzystanie z serwisu tatento.pl i miejscaprzyjaznedzieciom.pl. Jeśli nie życzysz sobie, aby pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku, zmień ustawienia swojej przeglądarki.
akceptuję