Cukier jest głównym źródłem siły życiowej. Cukry zawarte w pełnym pożywieniu są zrównoważone przez odpowiednie minerały. Energia uzyskana w wyniku procesu rozkładania i przyswajania takich cukrów jest z natury stała i długotrwała. Ale kiedy naturalny cukier zostanie poddany rafinacji i koncentracji, siła życiowa ulega rozproszeniu, a naturalna równowaga – zachwianiu.
Dlaczego cukier nie jest wskazany w menu dla dzieci?
Cukier rafinowany przechodzi do krwiobiegu szybko i w dużych ilościach, co stanowi szok dla żołądka i trzustki. Dochodzi wtedy do zakwaszenia organizmu i do utraty wapnia. Cukier często nazywany jest „białym zabójcą” ze względu na wiele niebezpieczeństw, które ze sobą niesie. Nadmiar cukru powoduje otyłość, wysokie ciśnienie krwi, cukrzycę, choroby serca, anemię, osłabienie odporności, próchnicę. Przyczynia się do powstania opryszczki, infekcji drożdżycowych, raka, zaburzeń miesiączkowania, impotencji. Osłabia umysł, powoduje nerwowość, nieśmiałość, rozdrażnienie.
Jak zaspokoić apetyt na słodycze?
- dietą roślinną – zboża, strączki, warzywa. Im dłużej są przeżuwane, tym stają się słodsze.
- należy uważać na tak zwane „naturalne słodziki” – fruktoza czy brązowy cukier – są one w takim samym stopniu rafinowane jak biały cukier
- desery słodzić owocami, sokami owocowymi, syropem ryżowym, słodem, stewią, nierafinowanym cukrem
- jeść słodkie warzywa na deser – buraki, marchewki, dynie, itd.
W menu dla dzieci (a także dla rodziców) starajcie się powoli ograniczać przyjmowanie cukru. Dyscyplina i refleksja nad samym sobą pomogą przejść łatwiej przez okres, w którym pojawią się objawy odstawienia – zmęczenie, niepokój, depresja.
Na rynku mamy wiele zamienników cukru białego, przeczytasz o tym na Zdrowy przedszkolag.org
